Voortbordurend op het eerste boekje 'Wankja Droompaardje', ontstond dit tweede verhaal. Kleuren en vormen veranderen voortdurend en het kleine paardje vraagt zich steeds af wat hem overkomt. Via korte teksten, die ruimte laten aan de eigen fantasie, wordt je door het verhaal geleid.
Ook jonge kinderen kunnen meegenomen worden in de beelden, door de kleine veranderingen die steeds optreden en de nieuwsgierigheid prikkelen.
formaat 15 x 20 cm,
160 pagina's,
in ringbandje
1 illustratie per pagina, volledig in kleur
prijs € 27,50 (verzendkosten worden apart berekend)
Basis-illustratie en bewerkingen zijn van Marianne van Albada.
Hier onder een kleine selectie van de verschillende sferen uit het boekje
Ooit werd Wankja geboren als een klein droompaardje, slapend op een weitje onder een grote boom. Daar ontdekte hij voor ‘t eerst de wijde wereld om zich heen.
Nu gaat Wankja’s leven een nieuwe fase in. Vol verwondering ziet hij hoe de kleuren van de dag ‘s avonds snel verbleken. Alles wordt dan grijs en donker om hem heen. Het is alsof de wereld zelf verdwijnen zal. Dat wil hij niet!
Daarom neemt hij zich voor altijd goed op te letten wat er in de nacht gebeurt. Hij ziet hoe zon en wolken met de kleuren spelen en dat hij ze ook zelf kan schilderen, zomaar in zijn fantasie. Een wonderpaardje, wordt hij nu, dat kleuren toveren kan. Ook kan hij zelf van vorm veranderen, afhankelijk van zijn humeur.
Zolang je hem met rust laat, ligt Wankja stil te dromen in het lange gras, zijn snoetje vriendelijk vooruit gestoken, zijn haartjes zacht als zijde. De zon tovert lichtvlekjes op zijn huid, zodat zijn lijfje wel gespikkeld lijkt als van een hertenkalfje.
Maar bij tegenwind vliegen Wankja’s haren recht omhoog. Dan is hij
een borstelpaard met stekelige manen. Wild rent hij rond en bokt en
springt hoog in de lucht. Ook raakt hij soms verward in takken of in
struiken en valt hij op de grond. Zo rafelig dat je hem nauwelijks herkent.
Toch, als je oplettend kijkt, zie je soms al het slanke, gladde paard dat hij ooit zal worden als hij volwassen is, fijn getekend met kleurige lijntjes op het papier.
Er gebeurt niets. Het paardje doet niets, zegt niets, presteert niets gaat geen relaties aan. Het is er alleen maar en kijkt om zich heen.
Degene die mee kijkt, komt terecht in een andere wereld; een wereld van kleuren, sferen, veranderingen, die tot de verbeelding spreken, maar geen andere bedoeling hebben dan alleen de fantasie te prikkelen.
Er is geen verhaallijn met spanning, actie, gevaren, problemen, oplossingen, gevechten, vermaningen en goede of slechte daden. Ook zijn er geen winnaars of veliezers met wie je je kunt identificeren. Er is alleen Wankja, die rondkijkt in een wereld die hij nog nooit heeft gezien. Hij is volledig blanco. Hij kijkt, voelt, luistert, ruikt en beleeft alles als een pasgeborene die nog van niets weet.
Misschien zouden we dat vaker moeten doen? Even stil blijven staan en alles op ons laten inwerken, zonder oordeel, zonder vergelijking, zonder onmiddellijke actie...
De stilte en de ontvankelijkheid voor indrukken die daardoor ontstaat, schept ruimte voor een andere beleving van de wereld om ons heen en opent onze ogen voor onze eigen gevoelens.
